ပိေတာက္ပန္း
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႔ ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မွီမို႔ ဇမၺဳရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ႔ ခပ္သိမ္းနယ္စံုစံုသို႔ ပြင္႔ငံုကို လင္္႔ကုန္ၾကေတာ႔လို႔ ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႔ သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ႔ ၾကြားခ်င္လွေပလိမ္႔မယ္။ တသိန္တင္႔ပါဘိ တိမ္ျမင္႔ ရီျပာျပာက ၾကည္သာသာ ပင္႔ေလ အဖ်ဴးတြင္ျဖင္႔ တီတာတာ ပြင္႔ေရႊဖူးငယ္တို႔ လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ႔ သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴႏိုင္ပါ႔ ထူးပါဘိတယ္။ တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က ကမ ၻာမွာ ဘ၀င္ျငိမ္းေသတဲ႔ သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔ တမင္မွန္းကာပါ႔ သတိဆြယ္ ရည္ရြယ္ေတာ႔သလား။ မခူးပါနဲ႔ကြယ္ ပြင္႔ဖူးမွာ အ၀ါခ်ယ္၍ မာလာအလယ္မွာ ႏြဲ႔ခ်င္တဲ႔ ႏွလံုးရယ္ေၾကာင္႔ ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာ၀င္သို႔ မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ႔ အေရးအခါသာမွ ခမ်ာမွာ တဂုဏ္ဆန္းရတယ္ ပန္းပိေတာက္မ်ား။ * ဆရာေဇာ္ဂ်ီ*