အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ


ျမန္မာေတြစည္းကမ္းေဖာက္လို႔
ထီးနန္းေပ်ာက္ ျဖစ္ၿပီ၊
မွီးျငမ္းေထာက္အသစ္မွီသည္
ညစ္ပလီလူမ်ဳိး၊
မိပစ္လို႔ ဖေရွာင္ေသြတယ္
ဂြေကာင္ေတြ ေခြးျဖစ္ေပါ့ဗ်ဳိး။
ဗမာခ်င္းေတာ့ ၾကြားၾကခ်င္
ဓားျပပင္ သူခိုး
ကုလားျမင္ သူ႔အေမရိုးေတာ့မလိုပ
ခုေျမရႈိး ပုန္းေရွာင္
မိုက္မေနာ္ ျပဳမေဟးတို႔က
သူ႔ပေထြးေတာ့ ေခြးသို႔ မေဟာင္၊
ေျပာေရာ့ဟဲ့ ရာဇဝင္ေျပာင္ေအာင္
ဆာသင္ေတာင္ ဒူးခ်လို႔
ပလူးရ ေျပးက်ဳိ႔ကာ ေခြးသို႔ပမာ
ေတြးမိတိုင္း အရိုးနာသည္
အမ်ဳိးပါ ဆဲခ်င္ေတာ့ေလး။        ။


ဘူးေတာင္းနစ္ ေစာင္ျခမ္းေပၚ


သည္ေခတ္တြင္ သည္ကာလ၊
ေငြစတဲ့ေရွ႕ေဆာင္၊
မြဲရင္ျဖင့္လူ႕ေဘာင္မွာ၊
ေခြးေတာင္မွမေလး။
မ်ိဳးဇာတိအႏြယ္မွန္ပင္
ေငြဓနံရိွမွေအး။
ဘူးေတာင္းနစ္ေစာင္ျခမ္းေပၚ
ပံုဆိုေသာ္မေဝး။
တစ္ဝမ္းဝင္တစ္မိေမြးေသာ္မွ
ေပးႏိုင္မွခ်စ္ၾကည္။
ေဆြမ်ိဳးကိုမဆိုထားပါႏွင့္
ေငြအားသာျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ျဗဟၼာစိုရ္ေလးမီ
မတည္ၾကည္ကုန္ကင္းလို႕
ေငြအရင္းမင္းမူသည့္တာ
တင့္တယ္လွပါ။
လူရည္တတ္မ်က္ႏွာငယ္
စကၠဝါႏွယ္ဝန္းသို႕ေလး။

အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ (ေတးထပ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္) 

Comments

Popular posts from this blog

ေပၚေႏြလလွ်င္

(ေမာနင္းစတားစာစုမ်ား - ၃)

ပိေတာက္ပန္း

ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ ကာခ်င္း

မတ္လေတာ္လွန္ေရး ~