“ ဒီအခ်ိန္ထိေပါ့ ”
ခုထိေတာ့ကၽြန္မမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ပဲ႐ွိတယ္၊
ဒီပါးစပ္၊ ကမ္း႐ိုးတန္းလို က်ယ္ျပန္႕တဲ့ ဒီအရည္အသား၊
ကၽြန္မ နားႏွစ္ဖက္ၾကားက ဒီပ်ားအံု ဒီပ်ားေအာ္သံ၊ ဒီပ်ားေအာ္သံေပါ့။
႐ွင္ဟာ ကၽြန္မဘယ္တုန္းကမွ အကြက္မခ်ခဲ့တဲ့ အေကာင္းဆံုးအရာတစ္ခုေပါ့။
ဒါဟာ ဘာမွ လြတ္က်ျခင္းမ႐ွိဘဲ ကၽြန္မလက္ေတြ ဆန္႕တန္းႏိုင္တဲ့ အမ်ားဆံုးအနံအလ်ား။
အကယ္၍မ်ား
လြတ္က်သြားရင္လည္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကၽြန္မဂ႐ုမစိုက္ျခင္းပဲ။ ဒါဟာ ႀကိဳက္တယ္လို႕
ခံစားတဲ့ လြတ္က်သြား
တဲ့အရာေတြ။ ဒါဟာ မနက္ခင္းမွာ ပန္းေတြႏိုးထမႈနဲ႕ လူသားရနံ႕ကို ႐ွဴ႐ွိဳက္ဖို႕
ဆံုးျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္။
အဲဒါက ကၽြန္မတို႕ကို စိတ္႐ွဳပ္ေစၿပီး၊ ျပဳလုပ္ေစၿပီး
ထက္ျမေနတဲ့ ေနရာေတြထဲေရာက္ေအာင္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေရာက္ေစတယ္၊
ကၽြန္မတို႕ လြတ္က်သြားတဲ့အရာေတြဆီ တဝဲလည္လည္ ခံစားတယ္။ ကၽြန္မ
႐ွာေဖြခဲ့တဲ့ အရာကို ေမ့ပစ္ၿပီးခဲ့။ အဲဒါေတြက
အေရးတႀကီးျဖစ္တယ္လို႕ထင္သာျမင္သာ မ႐ွိ။ ႐ွင္ကၽြန္မကိုပန္းေတြဝယ္ေပးခဲ့တယ္။
အိပ္ယာကို ႐ွင္ျပင္တယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္မလက္ေတြကို
အဆံုးစြန္ထိ ဆန္႕တန္းႏိုင္တဲ့ အနံအလ်ား။ ဒါဟာ အခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္မပိုင္တဲ့ အရာအားလံုးပါ။
ဆာရာေကး ( until )
အေငြ႕ပ်ံမႈ (Evaporate)
ဒီေန႕ေတာ့ ေန႕က သိပ္႐ွည္တာပဲ၊ ကၽြန္မေနဝင္မွ ေရာက္ခဲ့တယ္
ဒီေန႕မနက္ဟာ ဒီေန႕မနက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္မေမ့ေနခဲ့တယ္
အဲဒီဟာ ၾကည့္ရတာ သိပ္ေဝးလြန္းတယ္။ မေန႕ကလို၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေန႕ကလို
ေနာက္ေန႕ေတြ ေနာက္ေန႕ေတြ ေနာက္ေန႕ေတြ ေျဖေလွ်ာ့ခဲ့ နာရီေတြထဲ ၾကားေနရာျဖစ္တဲ့
ကၽြန္မက ကနဦးအိပ္ယာက ႏိုးထတဲ့အခါနဲ႕ အခုထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ။ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကထက္
အမ်ားႀကီးပိုၿပီး မိနစ္ေတြ သြားေနတာ ကၽြန္မသတိထားမိတယ္။
ဒီေန႕ေတာ့ မွန္ထဲကၽြန္မမ်က္ႏွာကို ကၽြန္မၾကည့္ခဲ့မိတယ္။
ကၽြန္မ ဆံပင္ကို ကၽြန္မက်စ္လိုက္တယ္။ ဂါဝန္႐ွည္တစ္ထည္ ဝတ္လိုက္တယ္
ဒီေန႕ကေလးတစ္ေယာက္ ႀကီးထြားလာတဲ့ ကၽြန္မလက္ကို ထိတ္လန္႕ေလ့႐ွိတယ္
ေနာက္ သူမဟာ ဆဌမတန္းထဲ ႐ွိခဲ့တယ္လို႕ ကၽြန္မကို ေျပာခဲ့တယ္
အဲဒါက သူမဟာ ခ်ဴျခာတဲ့ မီးခိုးျဖဴမိန္းကေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူးလို႕ သူမေျပာသလို
အဲဒါက သူမဟာ ကၽြန္မျဖစ္ခဲ့ပါတယ္လို႕ ကၽြန္မကို ေတြးမိေအာင္ ဖန္တီးခဲ့သလိုရယ္
ကၽြန္မဟာ လမ္းနံေဘးက ေရေတြလို ကၽြန္မအစိတ္အပိုင္းေတြ အေငြ႕ပ်ံတာ ၾကည့္ေနမိတယ္
ဒီေရစိုေနတဲ့ မီးခိုးျမဴဟာ၊ ညဘက္ အေငြ႕ပ်ံေရစက္တစ္စက္ မနက္မေရာက္ခင္ပဲ
ထြက္ခြာသြားၿပီေလ။
(ဆာရာေကး)
Comments
Post a Comment